Dlaczego powinieneś dostarczać nasz krzem Orme-Si do swojego organizmu
Krzem, wszechobecny minerał w przyrodzie, udowadnia, że jest niezbędnym składnikiem w silnych kościach, lepszej skórze i bardziej elastycznych stawach.
Krzem uwzględniony w Twojej diecie, może zwiększyć korzyści wynikające z wapnia, glukozaminy i witaminy D.
Zgodnie z raportem opublikowanym w Better Nutrition, krzem jest krytyczny dla zdrowia: kości, stawów, ścięgien, organów i  pozostałej tkanki łącznej (aorta, tchawica, ścianki przewodów krwionośnych, ścięgna), również dla pięknych: włosów, skóry, paznokci.
Należy podziękować takim naukowcom jak E.M. Carlise, K. Schwarz, D.B. Milane, A. Charnot, R.H. Monceaux, J. Looper, E.J. Rus, L.C. Kevran, A. Weiss, A.T. Diplock, i innym, dzięki którym zdajemy sobie sprawę, że pierwiastek ten ogromnie wpływa na nasze zdrowie i życie.
Dzienne zapotrzebowanie krzemu określa się na 20 do 50 mg (17), z mniejszymi ilościami dostarczanymi w diecie mięsnej i większymi w diecie wegetariańskiej.
Rośliny absorbują kwas krzemowy z gleby i przetwarzają na krzem spolimeryzowany, w celu mechanicznego i strukturalnego wsparcia (18). Wyjaśnia to, dlaczego pokarmy z dużą ilością włókna takie jak; owies, otręby i warzywa, zawierają większą ilość krzemu.

Nie zbalansowana dieta, z ograniczoną ilością warzyw, owoców i zbóż, zawiera mniejszą ilość krzemu.

Pomimo że pożywienie z pełnego ziarna jest naturalnym źródłem krzemu, krzem tam zawarty nie jest rozpuszczalny i nie może być bezpośrednio zaabsorbowany przez układ trawienny.
Krzem z pożywienia jest rozpuszczany przez kwasy żołądkowe, tworząc kwas krzemowy, który absorbowany jest bezpośrednio przez ścianki żołądka i jelit, przedostając się do krwi.
Zmniejszona kwasowość żołądka, czy to z powodu choroby lub wieku, zmniejsza możliwość przyswajania krzemu z pożywienia.
Stwierdzono, że starzenie związane jest ze wzrostem pH kwasów żołądkowych (wyższa wartość pH oznacza słabszy kwas) i starsi ludzie mają zmniejszoną możliwość wytwarzania przyswajalnego kwasu krzemowego.
Rafinowanie i przetwarzanie pożywienia, usuwa włókna zawierające krzem, wpływając na zmniejszenie ilości krzemu w pożywieniu.
Dodatkowo, wiele spośród dodatków używanych w przemyśle spożywczym, zakłóca proces przyswajania krzemu.

Dodatki spożywcze mogą:

• zwiększyć pH kwasów żoładkowych (zmniejszyć kwasowość)

• powodować polimeryzację kwasu krzemowego

• generalnie wiązać minerały eliminując możliwość ich zaabsorbowania

Intensywne sposoby uprawy gleby i stosowanie hydroponiki, zmniejszają ilość kwasu krzemowego dostępnego dla roślin.
W rezultacie, uprawy maja mniej sztywna strukturę.
A wiec tego typu zbiory, będą dawały mniejsze stężenie krzemu w pożywieniu, w porównaniu z uprawami naturalnymi, na glebie zasobnej w minerały o właściwej wartości pH.
W wyniku tego, nie powinno dziwić, że używanie krzemowych suplementów może być użyteczne dla osiągnięcia diety zbalansowanej i kompletnej.
W  trakcie poszukiwania suplementów, najważniejszą sprawą jest bezpieczeństwo i przyswajalność.

Wyciągi roślinne:

Bambus i glony maja zazwyczaj duże stężenie krzemu. Ale wyciągi te często nie są standaryzowane i stężenie krzemu w rożnych produktach rożni się znacznie.
Krzem w postaci wyciągów roślinnych nie może być absorbowany bezpośrednio i wymaga wysokiej kwasowości kwasów żołądkowych (niskiego pH).

Żele koloidalne:

Produkty te oferują duże, nierozpuszczalne, spolimeryzowane cząsteczki kwasu krzemowego lub dwutlenku krzemu  zawieszone w wodzie. Cząsteczki te nie mogą być absorbowane bezpośrednio, analogicznie do produktów roślinnych i ich przyswajalność jest mała a stężenie krzemu jest ograniczone ze względu na zmniejszenie stabilności przy zwiększonym stężeniu.

Stabilizowany kwas krzemowy:

W przypadku zastosowania stabilizowanego, 2% roztworu, kwasu krzemowego stwierdzono wzrost przyswajalności krzemu u młodych cieląt jedynie o 5%, ale w rezultacie stwierdzono również 70% większą zawartość krzemu we krwi w stosunku do cieląt, w których diecie nie stosowano suplementacji krzemem.
Zwiększona ilość krzemu we krwi dala w rezultacie 12% wzrost kolagenu w skórze, w porównaniu ze zwierzętami nie zasilanym krzemem (19).

Belgijscy naukowcy stwierdzili u ludzi 2.5 raza większą przyswajalność krzemu, w przypadku stabilizowanego kwasu krzemowego, niż krzemu z wyciągów roślinnych czy żeli koloidalnych (20,21).

Przyswajalność krzemu w produkcie dochodzi do ponad 70%.
Produkt ten używany przez wiele osób przez długi okres czasu wykazuje następujące właściwości:

1. Jest całkowicie nietoksyczny
2. Może być asymilowany bezpośrednio przez ludzki organizm, jak również przez zwierzęta i rośliny
3. Ma ogromne możliwości wnikania przez skórę, będąc rozprowadzony w całym organizmie, docierając do obszarów i organów cierpiących z powodu bólu, zniszczenia lub nieprawidłowej pracy
4. Odgrywa ważną rolę w restrukturyzacji włókien elastyny i kolagenu jak również we wczesnej fazie mineralizacji kości.
5. Generalnie rzecz biorąc; wpływa korzystnie na metabolizm
6. Przyspiesza proces zabliźniania i leczenia tkanki
7. Wydaje się mieć silne właściwości przeciw-zapalne
8. Uważa się, że wzmacnia siły odpornościowe organizmu
9. Działa w kilka minut, w sposób zauważalny, w przypadku bólu stawów, skaleczeń, ukąszeń (komarów,  pszczół itp.) i oparzeń (słońca, pokrzyw, meduz itp.)
10. Nie daje żadnych objawów ubocznych, nawet będąc używany przez długi czas
11. Nie koliduje z żadnym sposobem leczenia przepisanym przez lekarza

Biologiczne wymagania odnośnie krzemu, pokazane były przez Edith Carlisle i Klausa Schwarz (1,2), w eksperymentach na szczurach i kurczakach, karmionych dietą ubogą w krzem.
Doświadczenia te pokazały, ze dieta uboga w krzem powodowała deformacje szkieletu. Szczegółowe badania biochemiczne, wykazały, ze krzem jest niezbędnym składnikiem odżywczym dla strukturalnej jedności organizmu oraz rozwoju tkanki łącznej (3,4).
Tkanka łączna składa się z komórek tworzących konstrukcje włóknistych protein, takich jak kolagen i elastyna, jak również sieć amino-cukrów lub innych cząsteczek cukrowych utrzymujących wodę. Krzem stabilizuje sieć amino-cukrów (5).
Jeden z takich amino-cukrów, glukozamina, działa leczniczo w przypadku artretyzmu, co zostało udowodnione w badaniach klinicznych.
Kombinacja krzemu i glukozaminy może mieć uzupełniające, terapeutyczne działanie w przypadku artretyzmu i innych chorób tkanki łącznej.
Kości są szczególnym typem tkanki łącznej, gdzie krzem jest głównym jonem w komórkach formułujących kości, we wczesnym stadium ich rozwoju. Krzem, w tym przypadku, działa jak regulator odkładania się wapnia i fosforu w tkance kostnej (7).
Badania na zwierzętach wykazują, że suplementacja krzemem, redukuje ubytek kości (8).
Z drugiej strony, pokazano in vitro, że związki krzemu stymulują DNA do syntetyzowania komórek kości (9).
Pokazano również, że u szczurów z niedoborem estrogenu, suplementacja krzemem może uchronić przed utratą tkanki kostnej (10). W badaniach klinicznych 53 kobiet z osteoporozą, dodatek krzemu do diety spowodował znaczny wzrost gęstości minerałowej kości (11).

Reasumując: korzyści wynikające z zastosowania Orme-Si w codziennej diecie:

Stawy

Wykazano, że krzem jest niezbędny do produkcji miazgi stawowej krzem jest substancją łączącą sieć amino-cukrów, które przyciągają i utrzymują wodę w stawach

Kości

• Krzem działa jako czynnik regulujący mineralizację kości

• Krzem stymuluje DNA do syntetyzowania komórek kości

• Krzem przeciwdziała reabsorbowaniu komórek kości ( in vitro )

• Synteza kolagenu, włóknistej proteiny, niezbędnej do uzyskania elastyczności kości, zmniejsza się przy niedoborze krzemu

Ścięgna

• Synteza kolagenu, głównego składnika w ścięgnach, zmniejsza się przy niedoborze krzemu

• Aktywność specyficznego enzymu, niezbędnego przy syntezie kolagenu, zależy od krzemu (co wykazano in vitro)

Serce

• Krzem powoduje, że wewnętrzna wyściółka arterii krwionośnych jest mniej porowata

• W przypadku diety wysoko cholesterolowej, suplementacja krzemem redukuje powstawanie złogów arteriosklerotycznych w układzie krwionośnym

• Aorta i tętnice u zdrowej osoby, zawierają około 10 razy więcej krzemu w porównaniu do zwapniałych arterii krwionośnych

Skóra

• Krzem jest ważny w optymalnej syntezie kolagenu

• Krzem jest krytyczny w optymalnym aktywowaniu enzymów, w celu krzyżowego łączenia kolagenu, poprawiającego wytrzymałość i elastyczność tych włóknistych protein

• Lepszy kolagen, to znaczy, lepsza skóra, bardziej elastyczna i z mniejszą ilością zmarszczek

Włosy

• Zewnętrzna warstwa włosów, zabezpieczająca elastyczność i siłę, jest bogata w krzem

• Włosy z większą zawartością krzemu mają tendencję do mniejszego wypadania i są bardziej lśniące i błyszczące

Paznokcie

• Krzem jest pierwiastkiem dominującym w paznokciach. Oznaką, że istnieje ciągły niedobór krzemu, może być ich kruchość i cienkość

• Krzem daje lepszą jakość paznokci, co w rezultacie lepiej zabezpiecza przed infekcjami paznokci

Wyściółka śluzowa

• Krzem odbudowuje wyściółkę śluzową w układzie oddechowym

Literatura

1. Calisle EM. Silicon, an essential element for the chick. Science 1972, 178:619-62
2. Schwartz K, et al. Growth-promoting effects of silicon in rats. Nature 1972, 239:333-334
3. Seaborn C, et al. Effects of germanium and silicon on bone mineralization. Biol Trace  Elem Res 1994, 42:151-164
4. Seaborn C, et al. Silicon depravation decreases collagen formation in wounds and bone, and ornithine  transminase enzyme activity in liver. Biol Trace Elem Res 2002, 89(3):251-61
5. Schwartz K. A bound form of silicon in glycosaminoglycans and polyuronides. Prac Nat Acad Sci USA 1973, 70(5):1608-1612
6. Reginster J, et al. Long-term effects of glucosamine sulphate on osteoarthritis progression: a randomized, placebo-controlled clinical trial. Lancet 2001, 357:251-56
7. Carlisle EM. Silicon: a possible factor in bone calcification. Science 1970, 167:179-280
8. Holt M, et al. Short-term effects of organic silicon on trabecular bone in matue ovariectomized rats. Calif Tissue Int 1993, 53:174-179
9. Keeting et al. Zeolite A increases proliferation, differentiation, and transforming growth factor beta production in normal adult human osteoblast-like cells in vitro. J Bone and Miner Res 1992, 7(11):1281-1289
10. Rico H, et al. Effect of silicon supplement on osteopenia induced by ovariectomy in rats. Calif Tissue Int 1999, 66:53-55
11. Eisinger J, Clariet D. Effects of silicon, fluoride, etidronate and magnesium on bone mineral density: a retrospective study. Magnesium Research 1993, 6(3):247-249
12. Candy JM et al. Aluminosilicates and senile plague formation in Alzheimer's disease. Lancet 1986, 1:354-35613. Carlisle EM, Curran MJ. Effect of dietary silicon and aluminum on silicon and aluminum levels in rat brain. Alzheimer Dis Assoc Disord 1987, 1:83-89
14. Jackmin-Gadda H, et al. Silica and aluminum in drinking water and cognitive impairment in the alderly Epidemiology 1996, 7:281-285
15. Leoper J, et al. Study of fatty acids in atheroma induced in rabbits by an atherogenic diet with or without silicon IV treatment. Life Sciences 1988, 42:2105-2112
16. Leoper J, et al. The antiatheromatous action of silicon. Atherosclerosis 1979, 33:397-408
17. Pennington JAT. Silicon in foods and diet. Food Addit Contam 1991, 8:97-118
18. Sangsted AG, et al. Silica in higher plants nutrition. In Silicon Biochemistry, CIBA Foundation Symposium 121, John Wiley and Sons, New York, p.90-111
19. Calomme M, Vanden Berghe D. Supplementation of calves with stabilized orthosilic acid. Biol Trace Elem 1997, 56:153-156
20. Calomme M, et al. Silicon absorption from stabilized orthosilic acid and other supplements in healthy subjects.

Trace elements in Man and Animals 10, ed by Roussel et al. Plenum, p.1111-1114
21. Van Dyck K, et al. Bioavailability of silicon from food and food supplements. Fresenius J Anal Chem 1999, 363:541-544
22. Calommne M, et al. Effect of choline stabilized orthosilic acid on bone dencity in chicks. Calcif Tissue INt 2002, 70:292